Geboren 15 mei 1959 te Hamme, gaat Paul De Wachter zijn jeugd aan Kruibeke voorbij. Leraarsopleiding TNA Antwerpen,  artistieke opleiding hogere en specialisatie jaren  schilderen beeldhouwen en tekenen aan de Academie van de Schone kunsten van Sint-Niklaas en Beveren, en Monumentale beeldhouwen te Temse.

Ik ben een kunstschilder en beeldhouwer , die binnen en in openlucht specifieke beeldhouwwerken en installatie plaatst met verschillende technieken en materialen werkt. Ik houd van de ruimten rond de voorwerpen te vullen die ik met energie en macht van de aarde heb gecreëerd. De ruimten visualiseren zich het verzetten van het natuurlijke principe van de wereld aan het stedelijke principe. De basis van dit antinomie die de onconventionele beeldspraak van materialen van het milieu is. Ik houd van materialen te gebruiken relevant voor de project natuurlijke materialen - steen, hout, aarde, zand en takken.

De tekening, de verf en het beeldhouwwerk.

Zijn temperament spoort tot hardnekkig volhouden om zijn indrukken op het weefsel te bepalen of in zijn beeldhouwwerken verstarren, zodra iets ontroerd o.a. mogelijk van plastiquement uitspreken vanaf zijn jeugd heeft hij haast om te bepalen indruk op eenvoudig schets weer te geven.
In zijn schilderen bepaalt hij over het algemeen de natuur van het onderwerp wordt door oppervlakte van kleur afgebakend. Hun dichtheid helpt een globale sfeer creëren. Paul van Wachter wil de warme kleuren gebruiken graag om zijn onderwerpen te schilderen. Dank zijn intensiteit van de kleuren van zijn waaier, slaagt hij erin er te doen zoals per enchantement blijken een spel van licht. In de harmonische samenstelling, verkrijgen zijn kleurrijke oppervlakte op symbolische wijze een veelzeggende functie.

Hij maakt aldus de toeschouwer gevoelig en nodigt uit op de dialoog. Narratief, met zijn eigen de abstracte esthetica wacht op een straling die geruststelt. Men ontdekt ergens een vorm van agressiviteit. Aan verbitterdere, in elk weefsel, slaagt hij erin een subtiele vertegenwoordiging van zijn ontroeringen te geven. Zijn samenstellingen geven zijn optimisme en zijn enthousiasme weer, zodat het geheel ademt hitte en liefde uit, met ritme en licht. Hij probeert alleen om zijn diepe ontroeringen met de toeschouwer te delen. Het is alsof voor hem hij handelde een verplichting sociaal, aan de vreugde en het eenvoudige geluk van zijn esthetische oprichtingen die geruststellen. In zijn beeldhouwwerken, vinden wij dezelfde suggestief abstracte stijl terug. Gewerkt in het hout, het marmer of de witte steen, het onderwerp stuurt aan zijn gehechtheid terug aan de man. In een oorspronkelijke stijl, spreekt hij zijn intiemste gevoelens uit. Een thema dat regelmatig is het moederschap terugkomt, alsof dat hem toeliet om een bericht over te brengen liefde en gerechtigheid aan leven, aan de manen aan zijn omgeving. Voor hem, zijn gevoelens uiterst belangrijk en versterken eveneens zijn verlangen van perfectie.

Over het algemeen bewerkt hij een indruk in klei. In ontwerpend, leidt hij vaak tot het figureren. Vervolgens beëindigt hij instinctief alles in een abstracte vorm. Op evenwichtige en rustige wijze, geeft hij hem suggestieve verhouding subtiele vormen die de toeschouwer verzoeken om er zijn eigen dromen toe te voegen. De kracht van dit werk wordt vooral door de lijnen uitgesproken soepel onafgebroken waar het licht en de schaduw een verrassend gevolg losmaken. Een stilistiek standpunt, dit werk wordt aan verwant geabstraheerd modern waar men vindt een instinctieve band terug. Zijn inspirator uitputte ijk en het verlangen van perfectie in uitvoering van dit de talentvolle artiest blijft ontroeren. (F. Van B., 2004)

​

​